φασ(σ)αΐτης

ο, Ν

(ορυκτ.) αργιλοπυριτικό ορυκτό τού ασβεστίου, τού μαγνησίου και τού σιδήρου, που ανήκει στην ομάδα τών πυροξένων και αποτελεί ποικιλία τού αυγίτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. fassaite < γερμ. Fassait < Val di Fassa, Venezia Tridentina, περιοχή τής βορειοανατολικής Ιταλίας].